“Қуш тили”

(Спектакль ҳақида)

Алишер Навоийнинг “Лисон ут-тайр” (“Қуш тили”) асари мутафаккирнинг олтмиш ёшларда ёзган мураккаб достонларидан ҳисобланади. Асарда кўтарилган мавзу – инсоннинг комилликка эришиши ҳар қандай ҳолатда ҳам ҳар қандай ҳолатда ҳам ўз истаклари учун курашиши ва шунга даъват этувчи фалсафий асар ҳисобланади. Асарда бир қанча  турли хил қушлар Симурғ висолида етти водий (Талаб, Ишқ, Маърифат, Истиғно, Тавҳид, Ҳайрат, Ҳайрат, Фақру-фано) оша сафарга чиқадилар. Худони излашга умр сарфлаб, етти риёзат босқичидан ўтадилар ва ўзлари Симурғ эканликларини англайдилар. Достонда шайх Санъоннинг севги қиссаси алоҳида ифодаланган. Шайх Санъон Тарсо санамга кўнгил бериб, каъбадан воз кечиб, Қуръонни куйдириб, оташпарастлар ибодатхонасида ўт ёқибюрганида маҳбубаси юзида оллоҳ ҳамолини кўради. Унинг ишқида ёнаркан оллоҳ ишқида ёняпман деб ўйлайди.